Η Στρατηγική Αυτονομία είναι το υπαρξιακό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλ. καθορισμός κι επίτευξη στόχων σε Άμυνα, Ενέργεια, Ορυκτές Πρώτες Ύλες, Τεχνητή Νοημοσύνη. Πιθανή αποτυχία θα σημαίνει ενταφιασμό του πιο φιλόδοξου εγχειρήματος Ειρήνης των τελευταίων εκατονταετιών, που όμως δυστυχώς είναι ναρκοθετημένο.
Ενώ απαιτούνται οραματικές πολιτικές με προοδευτικό πρόσημο, κυριαρχούν οι δυνάμεις της συντήρησης. Τα θεσμικά ηνία της Ευρώπης κρατά μια από τις πλέον αποτυχημένες Ευρωπαϊκές Επιτροπές, προεξέχουσας βέβαια της Προέδρου von der Leyen, και ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου οι 21 από τους 27 συμμετέχοντες προέρχονται από τον συντηρητικό χώρο. Στο Κοινοβούλιο, όπου δυστυχώς το Λαϊκό Κόμμα διατηρεί τους περισσότερους εκπροσώπους, όλο και συχνότερα επιλέγει συνεργασίες με ακροδεξιά κόμματα (το τρίτο και τέταρτο σε κοινοβουλευτική δύναμη), υποσκάπτοντας τη φιλοευρωπαϊκή συνεργασία με Σοσιαλιστές, Φιλελεύθερους και Πράσινους.