Ενώ οι γεωπολιτικές εντάσεις αυξάνουν και μάλλον οδηγούμαστε σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ (τον μεγάλο προμηθευτή μας σε LNG), ενώ οι υπόγειες αποθήκες φυσικού αερίου της ΕΕ πάλι αδειάζουν επικίνδυνα (49% πληρότητα) και οι τιμές TTF έφτασαν τα 58 ευρώ /MWh (για πρώτη φορά από τον Φεβρουάριο 2023), μετά από μια δεκαετή περίοδο κυβερνητικής νιρβάνας, κάτι έχει αρχίσει επιτέλους να κινείται για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της χώρας μας.
Αντίθετα με τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης, η τελευταία απλά έπραξε το αυτονόητο και νομικά υποχρεωτικό, εγκρίνοντας την αίτηση της Chevron για έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Πελοποννήσου, καθώς δεν υπήρξε κάποια ελληνική πρωτοβουλία, όπως η προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού, αλλά η ίδια η Chevron αξιοποίησε σεισμικά δεδομένα που είχαμε συλλέξει από το 2012.
Το 2011, με το Ν. 4001 κάναμε το μεγάλο θεσμικό άλμα για επανέναρξη των ερευνών των εθνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ακολούθησαν συμβάσεις – νόμοι παραχώρησης και ο μεγάλος διεθνής διαγωνισμός του 2014 για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα. Παρά τις παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το 2019 είχαν υπογραφεί και εγκριθεί 11 συμβάσεις Μίσθωσης, με πρωτοφανή διακομματική συναίνεση στη Βουλή.
Δυστυχώς, μετά τις εκλογές του 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στις ακριβώς αντίθετες κινήσεις.
Ενδεικτικά, αναφέρονται i) οι δηλώσεις (αν)αρμόδιων Υπουργών ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει παραγωγός υδρογονανθράκων, ii), η αδράνεια της μη προκήρυξης νέων διεθνών διαγωνισμών για παραχώρηση άλλων περιοχών, ούτε εκ νέου παραχώρηση των επιστραφεισών περιοχών μετά από ανοιχτό διαγωνισμό, iii) η απουσία αναλυτικού σχεδιασμού για τους υδρογονάνθρακες στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), που κατέθεσε η Ελλάδα στην ΕΕ και iv) η σπασμωδική ενεργοποίηση της κυβέρνησης βασιζόμενη σε τυχαία εξωγενή γεγονότα και όχι δικό της σχεδιασμό, όπως η ενεργειακή κρίση του 2022 λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και η εκλογή Τραμπ που προτεραιοποίησε εκ νέου τους υδρογονάνθρακες.
Για να μην τορπιλίσει πάλι την αναμενόμενη για φέτος ερευνητική γεώτρηση Exxon-Helleniq Energy και τις μελλοντικές έρευνες της Chevron, η κυβέρνηση θα πρέπει αυτή τη φορά να αποφύγει τις αναίτιες καθυστερήσεις σε αδειοδοτήσεις (στο Κατάκολο εκκρεμούν από το 2019), τη μη εξασφάλιση αναγκαίων λιμενικών υποδομών (επιστροφή παραχώρησης Πατραϊκού κόλπου σε δομή 140 εκατ. βαρελιών πετρελαίου) και τις μακροχρόνιες διαδικασίες εκδίκασης προσφυγών που φτάνουν τα 3-4 χρόνια και μπλοκάρουν τις ερευνητικές εργασίες (Ιωάννινα, Κρήτη). Καθυστερήσεις που οδήγησαν πριν δυο χρόνια στην αποχώρηση από την χώρα των ενεργειακών κολοσσών Total και Repsol.
Πρέπει να αναστραφεί η ανυπαρξία στρατηγικής αξιοποίησης των εθνικών υδρογονανθράκων, που πρόσφατα εκτιμήθηκε η αξία τους στα 250 δις ευρώ, ενώ είναι προφανείς οι θετικές επιπτώσεις στα δημόσια έσοδα, το ασφαλιστικό σύστημα (60-70 δις σε βάθος 25ετίας), στην απασχόληση, την βιομηχανία, τις κατασκευές και ασφαλώς στη γεωστρατηγική μας αναβάθμιση.
Και ενώ ήδη εκκίνησε από το ΥΠΕΝ η διαγωνιστική διαδικασία για την ανάθεση των νέων ερευνών για υδρογονάνθρακες στα νότια της Πελοποννήσου, ζητούμενο παραμένει εάν η Chevron, όπως και άλλοι επενδυτές πριν από αυτήν, θα παραμείνει στο έλεος χρόνιων παθογενειών και καθυστερήσεων.
Αντί λοιπόν για κυβερνητικές θριαμβολογίες σε ανύπαρκτες κυβερνητικές δράσεις, ας αναλάβει επιτέλους πρωτοβουλίες για ουσιαστική προώθηση των εθνικών συμφερόντων.
Δείτε το άρθρο ΕΔΩ
