Αγαπητοί φίλοι,
Με ιδιαίτερη χαρά απευθύνομαι στην εκδήλωσή σας για την ενεργειακή μετάβαση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και το ρόλο του φ.α. σε αυτή.
Η ενεργειακή μετάβαση, πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως διαδικασία άρρηκτα συνδεδεμένη με την ενεργειακή ασφάλεια, τις μειωμένες τιμές και την τεχνολογική ουδετερότητα, δηλαδή την επιλογή της αποδοτικότερης δυνατής πράσινης τεχνολογίας, ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες.
Αυτό είναι το συμπέρασμα που δυστυχώς η Ευρώπη κατανόησε μόλις τα τελευταία χρόνια, αφού όμως πρώτα εμείς ως Ευρωπαίοι πολίτες, πληρώσαμε πάνω απο 600δις € για την ενεργειακή κρίση.
Ταυτόχρονα όμως, αντιμετωπίζουμε σημαντικές δυσκολίες στην οικονομία και ιδίως στις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις, τον αγροτικό τομέα, τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, τις νεοφυείς επιχειρήσεις, αλλά και τις πρώτες ύλες, τομείς όλοι απαραίτητοι για την ενεργειακή, την ψηφιακή, αλλά και την «αμυντική» μας μετάβαση.
Κοινός παρονομαστής των προβλημάτων αυτών το τεράστιο κόστος ενέργειας και η υψηλή εξωτερική ενεργειακή εξάρτησή μας.
Η Ευρώπη για δυο δεκαετίες έθετε στόχους με εξαιρετική αφέλεια και ανεμελιά. Στόχευε ορθά στην ενεργειακή μετάβαση, και όμως την ίδια ώρα δεν ασχολήθηκε σοβαρά να προωθήσει τα μέσα που θα την οδηγήσουν στην επίτευξη του στόχου.
Για παράδειγμα δεν ασχολήθηκε να προωθήσει ούτε τον τομέα πρώτων υλών, που είναι απαραίτητος για την ενεργειακή μετάβαση, ούτε την αποθήκευση, ούτε τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής.
Δυστυχώς, και η Ελλάδα συνετέλεσε στη δημιουργία αυτού του προβλήματος.
Και η Ελλάδα αγνόησε τους εγχώριους τομείς αγροτικής παραγωγής, πρώτων υλών, υδρογονανθράκων και βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της μεταποίησης και ανακύκλωσης κρίσιμων πρώτων υλών.
Γιατί απλά, οι σχετικές αποφάσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Οργάνων, λήφθηκαν και με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης της χώρας μας. Γιατί τα κράτη μέλη αποφασίζουν με ψηφοφορίες στο Συμβούλιο, και όχι προφανώς μέσω επιστολών πρωθυπουργών προς την Πρόεδρο της Επιτροπής.
Εμείς στο κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών, δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στο κόστος της ενέργειας για νοικοκυριά και επιχειρήσεις και στη διατηρήσιμη ανάπτυξη, που θα παράγει πλούτο που θα διαχέεται σε όλους τους πολίτες. Η μετάβαση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνεται ερήμην των κοινωνιών.
Θα ήθελα λοιπόν να υπογραμμίσω ότι η πράσινη μετάβαση, υποχρεωτικά συν-υπάρχει με την αξιοποίηση του φυσικού αερίου ως μεταβατικού καυσίμου.
Αυτό το αναγνωρίζει η ΕΕ στα κείμενα της.
Το ίδιο μας δείχνουν τα παραδείγματα πράσινων οικονομιών σαν της Δανίας που παράγει κάθε έτος 1,5bcm φυσθκού αερίου, της Ιταλίας με παραγωγή 3bcm, της Ολλανδίας με 10bcm, της Γερμανίας με 4bcm και βεβαίως της Νορβηγίας με 117 bcm. Αναφέρω αυτές τις χώρες ως απάντηση σε διάφορες γραφικότητες περί “άχρηστου φυσικού αερίου” που είχαν ακουστεί ακόμη και απο πρωθυπουργικά χείλη.
Υπενθυμίζω ότι το 2014 η Ελλάδα, ταυτόχρονα με την προώθηση ερευνών υδρογονανθράκων, είχε κατακτήσει την 3η καλύτερη θέση παγκοσμίως στην κατά κεφαλήν παραγωγή από Φωτοβολταϊκά και την 7η καλύτερη στην Ευρώπη από Αιολικά.
Επιπρόσθετα, οι δρομολογημένες από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2011 εξελίξεις, ακόμα και σήμερα, επιφέρουν την έμπρακτη ακύρωση του παράνομου τουρκο-λιβυκού Μνημονίου.
Σήμερα, επιτέλους φαίνεται να προχωρούν σημαντικά έργα διασύνδεσης και διανομής φυσικού αερίου, με στόχο την άρση της ενεργειακής απομόνωσης και την ενίσχυση της οικονομίας και των νοικοκυριών.
Πρόκειται για τον αγωγό υψηλής πίεσης μεταφοράς φ.α. από τη Μεγαλόπολη στη Πάτρα, του οποίου η τελική επενδυτική απόφαση συνεχώς αναβάλλεται, αλλά και την κατασκευή αποκεντρωμένων τοπικών δικτύων στην Πάτρα, τον Πύργο και το Αγρίνιο, που αρχικά θα τροφοδοτηθούν από τοπικούς σταθμούς LNG.
Ειλικρινά εύχομαι όλα αυτά να γίνουν εγκαίρως ώστε να μην κλείσουν και άλλες επιχειρήσεις, λόγω του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας.
Επιπλέον, κατόπιν πρωτοβουλίας της Chevron, και όχι δυστυχώς της κυβέρνησης, η Ελλάδα μετά από μια 10ετία εκκωφαντικής απραξίας, προχώρησε σε έναν νέο Διαγωνισμό παραχώρησης νοτίως της Κρήτης και της Πελοποννήσου.
Όμως η μεγάλη ευκαιρία στο αέριο πολύ φοβάμαι ότι χάθηκε για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, την περίοδο μετά το 2015 και ιδίως μετά το 2019.
Ενώ από ένα και μόνο κοίτασμα μεγέθους ανάλογου αυτού του Πατραϊκού, θα απασχολούνταν ετησίως τουλάχιστον 300 εργαζόμενοι άμεσα και 1000 έμμεσα.
Η Περιφέρεια θα είχε 36 εκατ. ευρώ ετήσια έσοδα, χωρίς να συνυπολογίζεται η συνολική κοινωνική οικονομική ωφέλεια για τους πολίτες της Περιφέρειας στην απασχόληση και τις αγορές.
Αντί αυτού, στον Πατραϊκό για παράδειγμα, ενώ η Κοινοπραξία προχώρησε έως το 2016 σε όλες τις συμβατικές της υποχρεώσεις, σε συνεργασία με την Περιφέρεια, και ενώ τα ΕΛΠΕ έτρεχαν παράλληλα ένα project αξιοποίησης μικρών βιογενών κοιτασμάτων αερίου στην Αχαΐα, όλα σταμάτησαν το 2019.
Ακούστηκαν πολλές προσχηματικές εξηγήσεις.
Όμως είναι σαφές ότι οι περιοχές σαν τον Πατραϊκό, τη ΒΔ Πελοπόννησο, την Αιτωλοακαρνανία και το Κατάκολο, επεστράφησαν από τους παραχωρησιούχους χωρίς καμία αντίδραση της κυβέρνησης.
Μάλιστα στο Κατάκολο και τα Ιωάννινα είχαν γίνει επιτυχώς και οι δημόσιες διαβουλεύσεις για την εκτέλεση γεωτρήσεων, ενώ στον Πατραϊκό ήταν όλα σχεδόν έτοιμα για γεώτρηση.
Βασικό λοιπόν ερώτημα, το οποίο ελπίζω να συζητηθεί και στο Συνέδριό σας, είναι τι λάθη έγιναν, που είχαν ως αποτέλεσμα να σταματήσουν οι έρευνες στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και στη συνέχεια, γιατί δεν προχώρησε η επαναπροκήρυξη των περιοχών σύμφωνα με το Ν. 4001/2011, με τη μέθοδο open door.
Αυτή είναι μια αναγκαία συζήτηση για τη διαμόρφωση μιας σαφώς αποδοτικότερης διακυβέρνησης της χώρας στο άμεσο, αλλά και το μεσοπρόθεσμο μέλλον της.
Εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό σας που στοχεύει στην ενεργειακή μετάβαση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας
